मीनराज बसन्त

पिरती’थ्यो सग्लो चामलजस्तो, अब कनिका नपठाउनु ।
भगवान् म जस्तो गरिबलाई धनी, प्रेमिका नपठाउनु ।।

जब बग्छ आँखाको देउराली, मिसिएर आँसुहरू सँगै ।
आँखामै तैरिरहने यादहरू, प्रियसिका नपठाउनु ।।

कालगतिले होस् या प्रेम रोगले, मरिन्छ अवश्य एकदिन ।
धेरै बाँचेर चोट सहन, बोतल ओखतिका नपठाउनु ।।

भुर्र गुँड छोडेर उडेकी, चरिको बाटोमै परीक्षा हुन्छ ।
शिकारीलाई दया र करूणाको, नतिजा नपठाउनु ।।

अरब जान ऋण लिएथ्यो उसले, फिर्ती रातो बाकसमा भयो ।
चोक्टा लुछ्ने साहूहरू, कतिका छन् कतिका… नपठाउनु ।।

ठेगाना : काठमाडौँ